Bij of na de echtscheiding kan de rechter op verzoek van de partij zonder of met een laag inkomen (alimentatiegerechtigde) een bedrag aan partneralimentatie vaststellen, dat door de andere partij (alimentatieplichtige) voldaan dient te worden. In de regel geldt een alimentatieplicht voor de ex-partner van maximaal 12 jaar, althans dat is het uitgangspunt in de wet. De gedachte daarbij is dat ook na het huwelijk partijen gehouden zijn elkaar te verzorgen (lotsverbondenheid).

De genoemde termijn kan ook korter zijn, namelijk als de ex-partners samen andere afspraken hebben gemaakt in een echtscheidingsconvenant of als het huwelijk niet langer dan 5 jaar heeft geduurd en uit dit huwelijk geen kinderen zijn geboren.

Maar wat als het huwelijk langer dan 5 jaar heeft geduurd en partijen niet tot afspraken kunnen komen? De alimentatieplichtige kan dan de rechter verzoeken om de alimentatietermijn te verkorten.
Van deze mogelijkheid wordt nog niet veel gebruik gemaakt. We kunnen echter uit de (beperkte) rechtspraak afleiden dat naast de lotsverbondenheid, ook van belang wordt geacht of de verdiencapaciteit van de alimentatiegerechtigde is afgenomen door het huwelijk. Factoren waar dat aan getoetst wordt:

  • Is er sprake van een kinderloos huwelijk?
  • Heeft de alimentatiegerechtigde na het huwelijk de zorg over (minderjarige) kinderen?
  • Wat is de leeftijd van de alimentatiegerechtigde?
  • Heeft de alimentatiegerechtigde een opleiding gevolgd?
  • Heeft de alimentatiegerechtigde arbeid verricht tijdens het huwelijk?
  • Is er perspectief op een baan?
  • Heeft de alimentatiegerechtigde inspanningen verricht om op korte termijn weer aan het arbeidsproces deel te kunnen nemen?

Als de alimentatieplichtige ervan overtuigd is dat er omstandigheden aanwezig zijn die aanleiding geven om de termijn te verkorten, zal de alimentatieplichtige deze omstandigheden gemotiveerd moeten stellen en bewijzen.

Ook in de politiek is de discussie over de lange wettelijke termijn waarover partneralimentatie betaald moet worden gaande. In dat kader is er in juni 2012 een initiatiefnota ingediend bij de Tweede Kamer. Volgens dit voorstel moet het systeem rondom de partneralimentatie eerlijker, simpeler en korter worden. Dit zijn de belangrijkste voorgestelde wijzigingen:

  • Bij een kinderloos huwelijk van 0 tot 3 jaar bestaat geen recht meer op partneralimentatie;
  • Bij een kinderloos huwelijk van langer dan 3 jaar bestaat het recht op alimentatie voor de duur van de helft van het huwelijk met een maximum van 5 jaar;
  • Bij een huwelijk met kinderen bestaat het recht op partneralimentatie voor de duur van de helft van het huwelijk met een maximum van 5 jaar;
  • Indien de alimentatiegerechtigde gedurende het huwelijk geen betaald werk heeft verricht, dan kan de partneralimentatie worden verlengd totdat het jongste kind 12 jaar is;
  • Bij een huwelijk dat langer dan 15 jaar heeft geduurd en waarbij de partner niet heeft gewerkt bestaat er recht op partneralimentatie voor de duur van de helft van het huwelijk met een maximum van 10 jaar.

Indien dit initiatief aangenomen wordt, zal de partneralimentatie een nieuwe wettelijke grondslag krijgen en zal de partneralimentatie als compensatie dienen voor het gedurende het huwelijk ontstane verlies van verdiencapaciteit, in plaats van dat er enkel partneralimentatie betaald moet worden vanwege de zogeheten lotsverbondenheid. Doel van dit voorstel is dat er een prikkel ontstaat voor de alimentatiegerechtigde om na het einde van het huwelijk weer zelfstandig in het leven te gaan staan en zichzelf te ontplooien.

Mocht je nog vragen hebben over dit onderwerp, aarzel dan niet en neem contact met ons op!

Blogs

Gerelateerd