Op 24 augustus van dit jaar, is het 15 jaar geleden dat ik beëdigd werd als advocaat. En net als op die dag van mijn beëdiging, ben ik er trots op om advocaat te zijn.
Ik wist al heel jong dat ik advocaat wilde worden. Vooral het idee om mensen in een zwakke positie helpen, trok me aan. Na het krijgen van een HAVO-advies, dacht ik echter dat het er voor mij niet in zat. Gelukkig zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden, of naar de universiteit in Maastricht in dit geval, en heb ik uiteindelijk zonder vertraging mijn rechtenstudie doorlopen.
In het begin van mijn carrière was ik vooral heel erg onder de indruk en onzeker of ik wel aan de verwachtingen zou kunnen voldoen. En zoals dat gaat als jong broekie, heb ik hard gewerkt om me te bewijzen; naar mijn patroon (advocaat-begeleider) toe en naar mijn cliënten. Daarbij ging ik zó op in mijn rol als ‘helper’, dat ik mijn cliënten echt alles uit handen nam, inclusief iedere eigen verantwoordelijkheid voor hun rol in hun zaak en hun eigen leven.
Inmiddels ben ik wat wijzer geworden. Ja, ik zet me nog steeds volledig in voor mijn cliënten. Maar op een manier waarbij ik hen niet hun eigen verantwoordelijkheid uit handen neem. Naast het geven van juridisch advies, leer ik mijn cliënten om met een krachtige manier van denken de echtscheiding te doorlopen, zodat ze vanuit die positie hun nieuwe toekomst kunnen vormgeven.
Mijn eigen echtscheiding drie jaar geleden heeft daarbij enorm geholpen. Ook ik heb het hele proces doorlopen, zowel in emotionele als in praktische zin. En ook ik heb nu een ex-partner met wie ik de zorg voor onze drie kinderen deel en met wie ik het soms niet eens ben, maar gelukkig vaak ook wel. Ik kan mijn cliënten meenemen in mijn ervaringen en ze voorbereiden op verschillende situaties die zich kunnen voordoen, laten zien hoe je hiermee om kunt gaan en hoe je ervoor kunt zorgen dat je er samen als ex-partners het beste van maakt voor de kinderen en voor jezelf. Ik merk dat dit heel waardevol is voor cliënten en dat ze zich gesteund voelen door het idee dat ik er zelf ook op een goede manier doorheen ben gekomen. Dat schept vertrouwen in een goede afloop van hun eigen scheiding en neemt onzekerheden over hun toekomst weg.
En dat is wat ik uiteindelijk altijd voor ogen heb gehad; mensen helpen die zich in een vervelende situatie bevinden en niet weten hoe ze daar uit kunnen komen. De manier waarop ik help is in de loop der jaren wel veranderd maar het uitgangspunt is hetzelfde.
Ik ben nog lang niet klaar met mijn werk als advocaat. Ik ben sinds 5 jaar ook mediator, wat een heel mooie aanvulling is op mijn werkzaamheden. Dit werk heeft me weer heel andere inzichten en vaardigheden gebracht.
De volgende stap op mijn carrière-pad is in zicht; binnenkort mag ik aan de andere kant van de tafel plaatsnemen als rechter-plaatsvervanger. Behalve dat het voelt als een eer is het ook gewoon iets waar ik hard voor gewerkt heb om ervoor in aanmerking te komen. Maar bovenal is het iets dat ik nooit bereikt zou hebben als ik achterover was gaan leunen in een comfortabele positie en niet steeds die stip op de horizon zou verleggen.
Ik verheug me op de komende 15 jaar van mijn carrière en alle mensen die ik op weg mag helpen hun leven in te richten op een manier die hen gelukkig maakt.
