Ik wil waar ik recht op heb’

Dit is een uitspraak die ik regelmatig hoor in de praktijk. Maar, wat als je niet perse nodig hebt waar je recht op hebt? Wil je het dan toch krijgen?

Onlangs heb ik een echtscheiding begeleid waarbij de man een eigen onderneming had en een goed salaris. De vrouw had ook een redelijk salaris, maar een stuk lager dan dat van de man. Samen hadden ze twee kinderen. De man maakte zich veel zorgen over de vraag hoeveel partneralimentatie hij zou moeten gaan betalen.

Als snel had ik een eerste berekening gemaakt voor de kinder- en partneralimentatie. Daarbij maak ik ook altijd een bruto- netto berekening zodat beide partijen weten wat zij netto te besteden hebben na de scheiding, inclusief alimentatie en alle fiscale voordelen voor alleenstaande ouders.

De vrouw gaf aan dat ze het belangrijk vond dat één van hen in de gezamenlijke woning kon blijven wonen. Dit zou ze vooral voor de kinderen heel fijn vinden. De man kon de echtelijke woning wel overnemen op basis van zijn salaris, maar alleen als hij geen partneralimentatie hoefde te betalen. De vrouw wilde wel meer gaan werken, maar dat was dan weer alleen mogelijk als er een co-ouderschap zou komen.

De man heeft vervolgens zijn werk zo kunnen aanpassen dat co-ouderschap mogelijk was. De vrouw kon daardoor één dag per week meer gaan werken. Uit de berekening die ik maakte op basis van deze nieuwe situatie, bleek dat de vrouw met haar nieuwe salaris, de fiscale voordelen en de kinderalimentatie voldoende te besteden had om een nieuwe start te kunnen maken. Ze zou op basis van de Trema-normen eigenlijk nog recht hebben op een flink bedrag aan partneralimentatie. Ze gaf echter aan daar geen aanspraak op te willen maken; ze vond het belangrijk dat ze voor zichzelf kon zorgen en niet afhankelijk zou zijn van de man.

Dus, ondanks dat de vrouw wel recht had op partneralimentatie, koos ze er bewust voor om daar afstand van te doen.

Beide partijen zien hun toekomst positief tegemoet en zijn blij dat ze hebben kunnen realiseren dat de kinderen verder kunnen opgroeien in de voor hen vertrouwde woning. Het contact tussen beide partijen verloopt nog steeds goed.

Uit deze casus blijkt dat, als je ergens ‘recht op hebt’, dat nog niet wil zeggen dat je daar ook aanspraak op moet maken. Wij zien steeds vaker dat met name vrouwen kiezen voor meer zelfstandigheid en minder financiële afhankelijkheid van de ex-partner. Dit is een ontwikkeling die ook aansluit bij de recente wetswijziging, waarbij de termijn voor partneralimentatie verkort is van 12 naar 5 jaar, gebaseerd op de gedachte dat de financiële onafhankelijkheid van ex-partners bevordert zou moeten worden.

Ik stimuleer mijn cliënten op een positieve manier om de regie over hun eigen leven te nemen en niet te blijven hangen in de strijd met hun ex-partner. Dit sluit naadloos aan bij de manier waarop ik zelf in het leven sta.

Denk je erover om te gaan scheiden, vraag je je af waar je recht op hebt, maar wellicht ook wat andere mogelijkheden zijn, neem dan contact met mij op.

Blogs

Gerelateerd